Konkurs plastyczny dla młodzieży

26 listopada w świetlicy WKŻ Pasat przy ul. Witebskiej 4 o godzinie 16.00 zebrało się liczne grono członków i sympatyków WKŻ Pasat oraz zaproszonych gości, aby uroczyście świętować jubileusz 45-lecia istnienia WKŻ Pasat. Przybyłych uczestników uroczystości powitał Komandor Andrzej Krupski. Następnie odczytano przesłane listy od Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego Piotra Całbeckiego oraz Przewodniczącej Sejmiku Województwa Doroty Jakuty. Kolejnym punktem programu był referat Komandora wspominający 45 lat rozwoju i działalności Klubu. Referat był ilustrowany prezentacją zdjęciową ukazującą historię i współczesność WKŻ Pasat. Po barwnym przedstawieniu historii Klubu głos zabrali zaproszeni goście. W imieniu Prezydenta Bydgoszczy gratulacje i życzenia dla Klubu na ręce Komandora złożył Andrzej Walkowiak. Okolicznościowe listy gratulacyjne od Prezydenta Miasta otrzymali także: Piotr Lawer, Tadeusz Wierczewski, Agnieszka Przepierska, Franciszek Ostropolski, Janusz Cichański, Krzysztof Laskowski, Ireneusz Walkowiak i Mariusz Sulewski. W imieniu Kujawsko-Pomorskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego gratulacje Klubowi złożył v-ce Prezes Włodzimierz Palmowski, który w imieniu Zarządu KPOZŻ wręczył również Honorowe Odznaki Zasłużony dla KPOZŻ Tadeuszowi Wierczewskiemu, Januszowi Cichańskiemu i Mariuszowi Sulewskiemu. Włodzimierz Palmowski złożył również okolicznościowe życzenia w imieniu Bydgoskiego Klubu Żeglarskiego, którego jest Komandorem.

 W imieniu Oddziału PTTK przy Klubie POW gratulacje i życzenia przekazał Skarbnik Oddziału Lech Boczkowski, w imieniu YKP Bydgoszcz głos zabrał Dariusz Patalon. Życzenia w imieniu RTW Bydgostia złożyli Prezes Zygfryd Żurawski oraz kpt. Bronisław Radliński, który przy okazji opowiedział krótko o zakończonym niedawno Rejsem Szlakiem Polonii na s/y Solanus, którym dowodził. Na zakończenie Komandor Andrzej Krupski wraz z v-ce Komandorem Zdzisławem Skorupskim wręczyli wyróżnienia dla aktywnych członków WKŻ Pasat od Zarządu Klubu. Okolicznościową tabliczkę w uznaniu zasług dla Klubu otrzymał Komandor Andrzej Krupski. Szczególne podziękowania otrzymał Piotr Lawer za całokształt pracy na stanowisku Bosmana w latach 2007 – 2011. Spośród członków WKŻ Pasat uhonorowani zostali: Józef Gumienny, Zenon Bielun, Romuald Galor, Bogumił Iwanow, Marcin Łażewski, Rafał Walkowiak, Bogumił i Jolanta Smiegel. Szczególne wyróżnienie przyznano członkowi WKŻ Pasat z udokumentowanym najdłuższym stażem – Tadeuszowi Szukiel. Za zasługi w rozwoju infrastruktury na przystani w Pieczyskach wyróżnienie odebrał sympatyk Klubu Leszek Krause. Na koniec części oficjalnej uczestnicy uroczystego spotkania wznieśli toast szampanem za pomyślność WKŻ Pasat oraz skosztowali smacznego okolicznościowego tortu w kształcie żaglówki.

Po krótkiej przerwie na stołach pojawiły się przysmaki ufundowane przez sponsorów oraz przygotowane przez Dorotę Krupską i Bożenę Mrozek, co rozpoczęło biesiadę żeglarską. Członkowie i sympatycy Klubu oraz goście hucznie bawili się w świetnych nastrojach w klubowej świetlicy do północy przy muzyce z płyt. Zabawę urozmaicały andrzejkowe wróżby dla chętnych przygotowane przez Agnieszkę Przepierską.

Prestiżowy miesięcznik żeglarski ŻAGLE po raz kolejny przeprowadził ranking polskich portów i marin. Z przyjemnościa informujemy, że w sezonie 2013 Port Jachtowy OŻ PTTK „PASAT” w Pieczyskach otrzymał trzy gwiazdki we wspomnianym rankingu.

 W dniach: 26.06 2010 – 10.07.2010 odbył się I Młodzieżowy Rejs Morski Kopenhaga 2010.

Jacht: s/y Dar Świecia PZ-2317, szkuner sztakslowy, powierzchnia ożaglowania 74 m²

Trasa rejsu (odwiedzone porty): Gdańsk – Hel – Ronne – Ystad – Falsterbokanal – Kopenhaga – Allinge – Svaneke – Łeba – Gdańsk.

Przebytych mil morskich: 559

Godzin pływania: 174,5 (w tym 134,5 pod żaglami i 40 na silniku)

Idea tego rejsu powstała już ponad rok wcześniej, ale ze względu na problemy z wyczarterowaniem odpowiednio dużego jachtu za odpowiednio przystępną cenę na realizację przyszło trochę poczekać. Na początku było szkolenie: obozy żeglarskie, które WKŻ Pasat organizuje co roku i kursy wiosenne. Ludzie kończący kursy często pojawiali się na naszej przystani w Pieczyskach, niektórzy zapisywali się do Klubu, a młodzież przyjeżdżała na kolejne obozy, by po uzyskaniu patentu pływać pod szyldem Pasatu w rejsach po Zalewie Koronowskim klubowymi jachtami. Tak też trafili do nas uczestnicy tego rejsu. Znalazło się kilku młodych członków i sympatyków Pasatu, którzy zapragnęli posmakować żeglarstwa morskiego i zdobyć pierwsze szlify w dążeniu do uzyskania stopnia sternika jachtowego. Po początkowych problemach kapitan Krzysztof Laskowski, który zgodził się dowodzić rejsem zdołał wyczarterować jacht. Dzięki uprzejmości armatora – Yacht Clubu Morskiego Columbus ze Świecia, któremu składamy serdeczne podziękowania, na przystępnych warunkach udostępniono nam na dwa tygodnie stalowy szkuner sztakslowy „Dar Świecia„. Od jesieni ubiegłego roku zaczęliśmy planować rejs i pełną obsadę. Docelowym portem była stolica Danii – Kopenhaga. Już  w styczniu wszystkie miejsca w załodze były zarezerwowane. W rejsie udział biorą:

Kap. j. Krzysztof  Laskowski – kapitan

St. j.  Mariusz Sulewski – I oficer

J. st. m. Jan Kromski – II oficer

Ż.j. Adrianna Czajkowska

Ż.j. Michał Ciborski „Ciby”

Ż.j. Piotr Gomoła „Gomez”

Ż.j. Marcin Łażewski

Ż.j. Ignacy Marzecki

Ż.j. Michał Mendyk „Czołg”

Wszyscy poza kadrą oficerską pierwszy raz na morzu i wszyscy wyszkoleni na obozach i kursach WKŻ Pasat. Średnia wieku morskich neofitów 17-18 lat. Ostatnie tygodnie przed rejsem, to dla większości gorączkowe przygotowania: jak się wyposażyć, jakie dokumenty trzeba mieć przy sobie, jaką walutę, prowiant, ubezpieczenia i wiele, wiele innych drobiazgów oczywistych dla tych, którzy po morzach pływają od lat, ale nie dla tych, którzy wybierają się w swój pierwszy rejs.

No i nastał pierwszy dzień. Krótko po godzinie 9.00 wszyscy uczestnicy stawili się w porcie w Górkach Zachodnich. Wybrzeże przywitało nas piękną słoneczną pogodą. Bosman sprawnie przekazał nam jacht i rozpoczęło się wielkie pakowanie. Ku wielkiemu zdziwieniu góra bagaży znikła z kei we wnętrzu jachtu i jeszcze pozostało miejsce dla uczestników. Krótkie szkolenie dotyczące zasad bezpieczeństwa, używania pasów bezpieczeństwa, alarmów, i wychodzimy na Zatokę Gdańską. Wiatr nam nie sprzyjał, mało że wiał słabo, to jeszcze w kierunków północnych, co zmusiło nas do halsówki. Na szczęście z czasem wiatr wzmógł się i jacht nieco nabrał prędkości. Około 20.00 osiągnęliśmy pierwszy port – Hel, gdzie postanowiliśmy przenocować i poczekać na zapowiadany północno-wschodni wiatr. Pierwsze wrażenia za nami i choć chwilami przechyły były spore, to chorobie morskiej nikt się nie poddał.

Niedzielny poranek przywitał nas pięknym słońcem i słabym wiatrem. Krótki spacer po Helu, wizyta w fokarium i koło południa czas wyjść w morze. Wiatr rzeczywiście odkręcił na korzystny kierunek i wiał z siłą 2-3⁰ B. Płynęliśmy wzdłuż Półwyspu Helskiego z zawrotną prędkością 3 węzłów, spokojne morze i tylko jeden incydent zmącił sielską atmosferę na pokładzie. Załogant zaznaczający pozycję na mapie poinformował ku zdziwieniu wszystkich na pokładzie, że…  znajdujemy się na lądzie. Oczywiście wprawne oko oficera szybko „zepchnęło” jacht z mielizny i poprawiona pozycja znalazła się na mapie. Wieczorem minęliśmy przylądek Rozewie i skierowaliśmy się w stronę Bornholmu.

Cały poniedziałek płynęliśmy dość jednostajnie na zachód stopniowo oddalając się od polskiego wybrzeża. Po minięciu trawersu Wzgórza Rowokół traciliśmy kontakt wzrokowy z krajem. W międzyczasie uczestnicy rejsu stopniowo wgłębiali się w obsługę urządzeń pokładowych, zasady prowadzenia nawigacji i zapisów w dzienniku jachtowym. Stosunkowo spokojne morze ułatwiało łagodną aklimatyzację do morskich warunków. W wolnych chwilach na szerokim pokładzie rufowym zbierał się klub miłośników gry w Rummy, taką odmianę Remika, w której zamiast kart używa się plastikowych klocków. Świetna rozrywka na długie rejsowe godziny.

We wtorkowy poranek ujrzeliśmy zarysy Bornholmu. Po drodze mijał nas żaglowiec Marynarki Wojennej ORP Iskra, nie obyło się bez salutowania banderą. Zdecydowaliśmy, że wchodzimy do Ronne. Dotarcie do stolicy wyspy zajęło nam pół dnia, podczas którego wachty po kolei uczyły się obsługi szczotki do szorowania pokładu i kokpitu. Zdziwiliśmy się że ten jacht może wyglądać o wiele lepiej niż na początku rejsu przy użyciu zwykłej szczotki i odrobiny detergentu. Popołudniem zacumowaliśmy w porcie jachtowym w Ronne. Udaliśmy się na pobliską plażę. To nie może być Bałtyk! – tak większość uczestników rejsu zareagowała na krystalicznie czystą wodę, która oprócz tego że czysta okazała się niestety być niewiarygodnie zimna. Później wycieczka po urokliwym kilkunastotysięcznym miasteczku, spokojne uliczki z ciekawą architekturą, małe sklepiki i kafejki, galerie sztuki. Dla większości uczestników był to pierwszy kontakt z Danią i Bornholmem w szczególności. Niestety wieczorna prognoza pogody  pogorszyła nasze nastroje: zapowiadała aktywny front i silne zachodnie wiatry przez kolejne dni. Gdyby się sprawdziła mogłoby to poważnie zagrozić terminowemu dotarciu do Kopenhagi.

Poranek przywitał nas przelotnym deszczem i zachodnim wiatrem o sile 5-6 ⁰B. Krótka narada załogi i decyzja: próbujemy. W południe wyszliśmy z portu na rozkołysane wody zachodniego Bałtyku. Oczywiście halsówka, przechyły i coraz większy rozkołys. To był test, mający pokazać kto już się zaaklimatyzował i nie straszne mu trudniejsze warunki. Załoga zdała ten test. Poza pojedynczymi przypadkami składania hołdów dla Neptuna  przez jednego z załogantów, który mimo tego mógł normalnie funkcjonować. Nikt nie zapadł na cięższe odmiany choroby morskiej. Ignacemu i Marcinowi tak spodobało się huśtanie, że ubrani na sztormowo zajęli miejsca obserwacyjne na koszu dziobowym, gdzie byli systematycznie podmywani przez falę. Prawdziwej odporności wymagała praca w kambuzie, ale tam już nie wszyscy chętnie się pchali, a niektórzy przebywając tam przez chwilę przybierali dziwnie nienaturalne barwy. Tutaj poza II oficerem – Jankiem znakomicie sprawdzili się Marcin, „Ciby” i „Czołg” . Po drodze trzeba było przeciąć rutę, na której niczym na Trasie Marszłkowskiej sunęły jeden za drugim kontenerowce, masowce i tankowce. W obie strony. Przydał się jachtowy radar, a przede wszystkim wzmożona obserwacja wachty nawigacyjnej.

Około 2.00 w czwartek postanowiliśmy zawinąć na chwilę do Ystad. Zrobiliśmy sobie nocną wycieczkę po tym portowym miasteczku (no może poza Ignacym, który z własnego wyboru pełnił wachtę portową we własnej koi i niespecjalnie miał ochotę się z nią rozstać). Wyszliśmy o 6.00 rano, ciężko było wstać, a westowa szóstka jeszcze nie przestała wiać, więc czekał nas kolejny dzień halsówki w kierunku Kanału Falsterbo. Cała załoga przyzwyczaiła się już do rozkołysu i przechyłów, a wiatr stopniowo odkręcał dając możliwość płynięcia wzdłuż szwedzkiego wybrzeża. Nudę zabijano pracami na pokładzie. Praktycznie każdy miał swój wkład w to, że kolejne powierzchnie antypoślizgowe odzyskiwały oryginalny kolor. Szczególne zasługi oddała tu wachta druga, czyli „Gomez” i „Czołg”. Z kolei Ignacy zabrał się za „glansowanie mosiądzów”, dzięki czemu mosiężne knagi zaczęły wyglądać prawie jak nówki. Popołudniem dopłynęliśmy w okolice Trelleborga, gdzie trzeba było zachować ostrożność z uwagi na duży ruch promów. W końcu ujrzeliśmy wejście do Kanału Falsterbo. Żagle w dół i korzystając z „dieselgrota” pokonujemy kanał. Po przepłynięciu zwodzonego mostu zacumowaliśmy w pobliskiej marinie i poszliśmy na krótki spacer po okolicy.

Po drodze napotkaliśmy niezliczone roje małych muszek. Do historii lingwistyki stosowanej przejdzie przypadek „Gomeza”, który w trzech znanych sobie językach próbował dowiedzieć się od tubylców jak trafić na pocztę. Problem polegał na tym że używał trzech języków jednocześnie, a w dodatku jakby na złość żaden z tych języków nie był językiem szwedzkim. Po powrocie na jacht mieliśmy okazję podziwiać niecodzienne widowisko: o zachodzie słońca wzdłuż widocznego z mariny olbrzymiego mostu łączącego szwedzkie Malmo z duńską Kopenhagą rozbłysły efektowne fajerwerki. Od miejscowych dowiedzieliśmy się że to z okazji 10-lecia funkcjonowania tego arcydzieła sztuki inżynierskiej.

W piątkowy poranek przy dość silnym południowym wietrze na samym grocie wyruszyliśmy do Kopenhagi. Po drodze mijaliśmy olbrzymią farmę wiatrową na środku Oresundu, potem wzdłuż mostu, którego ogrom mogliśmy podziwiać dopiero z bliska  sunęliśmy baksztagiem ku duńskiej stolicy. Nawigowanie w tym rejonie wymaga sporej koncentracji, pławy torowe, znaki kardynalne, stawy, spory ruch statków – to musiało robić wrażenie na tych , którzy pierwszy raz widzą coś takiego. No i niezapomniane wrażenia – samoloty podchodzące do lądowania na Kopenhaskim lotnisku Kastrup w odstępach dokładnie jednominutowych. Wydawało nam się że zahaczą o nasze maszty, ale oczywiście było to tylko wrażenie.  Zwiedzanie Kopenhagi zaczęliśmy od opłynięcia kanałów portowych. Z wody to hanzeatyckie miasto wygląda naprawdę okazale. Popołudniem zacumowaliśmy w marinie Langelinie położonej w pobliżu słynnej kopenhaskiej Syrenki. Niestety nie dane było nam zobaczyć syrenki na żywo, gdyż została przewieziona na światową wystawę Expo, a w miejscu oryginału stał telebim pokazujący na żywo Syrenkę w … Chinach. Wieczorem na kończącego akurat w ten dzień okrągłe osiemnaście lat „Czołga” czekała niespodzianka: stylowy tort urodzinowy z osiemnastoma „świeczkami” autorstwa Ady i Marcina. Urodzinowa impreza na niewielkim jachcie może nie przypominała wieczoru w klubie, ale też było nieźle. W sumie to szkoda że nie mogliśmy przesiąść się choć na chwilę na stojący nieopodal m/y Octopus – szósty pod względem wielkości jacht motorowy świata – taki pływający prywatny hotel wielkości niedużego promu, no ale cóż solenizant nie rozdał nam wejściówek.

Sobota, to dzień zwiedzania miasta i robienia zakupów. No tak w tym żeglarstwie to jednak najbardziej bolą nogi, a upał coraz mocniej dawał się we znaki, ale widok z wieży kościelnej po pokonaniu ponad 400 schodów – bezcenny – Kopenhaga w całej okazałości u naszych stóp. Wieczorem  wizyta na Nyhavn, gdzie po całodziennym upale orzeźwiły nas chłodzące napoje zakupione w Havnekiosken. I ten niepowtarzalny klimat, te tłumy ludzi z różnych stron świata, mówiących różnymi językami.

Niedzielne przedpołudnie, to zajęcia w podgrupach – bieganie po centrum, zmiana warty przed Pałacem Królewskim (nieco mniej okazała niż w Londynie) i męczący upał. Po obiedzie wychodzimy w morze. Cel – powrót do Kanału Falsterbo. Dopiero po wypłynięciu z miasta temperatura robi się znośna, ale ze względu na słaby wiatr jeszcze długo podpieramy się silnikiem. Wieczorem Polskie radio podało oczekiwane z ciekawością wyniki drugiej tury wyborów prezydenckich. Do kanału dopłynęliśmy około 22.30. Niestety było to pół godziny po ostatnim planowym otwarciu mostu nad kanałem, co zmusiło nas do przeczekania nocy w porcie.

W poniedziałkowy poranek wyruszyliśmy wzdłuż szwedzkiego wybrzeża w kierunku Bornholmu. Piękna słoneczna pogoda i ciepły południowo-zachodni wiatr o sile 3-4⁰B powodowały iście plażową żeglugę. Co niektórzy nieźle się spiekli. Pod wieczór jednak niebo zaczęło się chmurzyć. Gdy po raz drugi przechodziliśmy „Trasę Marszałkowską” dla statków już każdy wiedział jak ocenić niebezpieczeństwo zderzenia na wodzie. Przed nami wysokie klify Bornholmu i wznoszące się nad nimi ruiny zamku Hammershus, za nami gęstniejące chmury i doganiający nas słaby deszcz. Płyniemy w kierunku stojącej na skalnym przylądku latarni Hammerodde. Po północy mijamy przylądek i kierujemy się do portu w miasteczku Allinge.

Wtorkowy poranek przywitał nas chłodem i silnym zachodnim wiatrem. Spacer po Allinge i niespodzianka – północne wybrzeże Bornholmu jest zupełnie inne niż to znane z Ronne. Skały i wydrążone w nich niewielkie zatłoczone porciki. Korzystając z miejscowych marketów uzupełniamy braki w jachtowej spiżarni i pełną prędkością dochodzącą do 7 węzłów płyniemy w kierunku Christianso. Postanowiliśmy opłynąć wyspę – twierdzę , jednak bez zawijania do portu. Wrażenie jest niesamowite: skaliste brzegi dwóch małych wysepek połączonych kładką wzmocnione są murami obronnymi, na których rozstawione są dziesiątki dział. Ci Szwedzi to faktycznie łatwo nie mieli jak próbowali zdobywać wyspę. Nad całością góruje wieża dawnej twierdzy przerobiona na latarnię morską. Wewnątrz  portu tak ciasno, że nawet gdybyśmy chcieli, to nie było gdzie zaparkować naszego ponad trzynastometrowego „pancernika”. Skierowaliśmy się na południe w kierunku Svaneke. Wiatr chwilami jeszcze przybierał na sile, co powodowało że płynąc półwiatrem rozpędziliśmy się do 8 węzłów. Dotarcie do Svaneke zajęło nam około 1,5 godziny. Port był podobnie zatłoczony jak na Christianso, więc sporo czasu zajęło nam znalezienie bezpiecznego sposobu zacumowania.

Svaneke to miejscowość typowo turystyczna, na uliczkach spotkać można sporo naszych rodaków. Oczywiście wybraliśmy się na spacer po urokliwym miasteczku: wystawy, artystyczna huta szkła, czy wytwórnia cukierków, gdzie można obejrzeć od początku do końca cały proces produkcji, czy ciekawy ewangelicki kościół, to tylko niektóre z odwiedzonych przez nas miejsc. Nie sposób było odmówić sobie przyjemności skosztowania wędzonych ryb w jednej z najbardziej znanych wędzarni na całym Bornholmie. Wieczór spędziliśmy oglądając telewizję w portowej świetlicy, do której każdy płacący za postój jachtu ma prawo wstępu. Z resztą Svaneke odwiedzałem zawsze z przyjemnością gdy byłem w rejonie Bornholmu, a miejscowy Bosman, który zawsze jest przyjaźnie nastawiony naszą kolejną (choć pierwszy raz tak dużym jachtem) wizytę w Svaneke uhonorował zwolnieniem nas z opłaty za postój.

Środowe przedpołudnie spędziliśmy chodząc po Svaneke, a po obiedzie  wypłynęliśmy ku brzegom ojczystym – kierunek Łeba. Pod wieczór zachodni wiatr zaczął tężeć  i wiało 6 ⁰B. Na otwartym morzu objawiało się to sporym rozkołysem i  latającymi po wnętrzu jachtu ruchomymi elementami wyposażenia. Ale tym razem załoga była już uodporniona na morskie bujanie. W nocy musieliśmy uważać na słynne akweny nawigacyjne nr 6 i 6a, na których odbywały się manewry wojskowe.

Gdy wstał świt płynęliśmy już wzdłuż polskiego wybrzeża systematycznie się do niego zbliżając. Wreszcie byliśmy w zasięgu polskiej telefonii. Około południa zacumowaliśmy w największej chyba marinie jachtowej wzdłuż polskiego wybrzeża w Łebie. Miasto przywitało nas upalną pogodą. Korzystając z okazji odwiedziliśmy świetnie wyposażony sklep żeglarski, po czym udaliśmy się na dłuższy spacer do centrum. Szkoda, że piękna marina powstała tak daleko od centrum miasta. Wieczór spędziliśmy na słuchaniu szant w portowej tawernie i dyskusjach o kończącym się  rejsie.

W piątkowy poranek udaliśmy się w ostatni etap rejsu – do Górek Zachodnich. Wiatr był słaby, więc jacht leniwie pokonywał  kolejne mile po gładkiej tafli morza. Najdłużej trwało tradycyjnie minięcie Rozewia, do którego dotarliśmy pod wieczór. Wiatr mało  jeszcze osłabł, i w dodatku zaczął kręcić. Przez czterogodzinną wachtę upłynęliśmy całe 2 mile. Nad ranem wobec braku widocznych oznak poprawy warunków wietrznych przeszliśmy na napęd mechaniczny, z pomocą którego przed południem dotarliśmy do macierzystego portu.   Pozostało tylko sklarować jacht (bosman był pod wrażeniem), uzupełnić formalności (dziennik jachtowy, opinie – rzecz jasna pozytywne, wpisy do książeczek) i wyokrętować się. Wszyscy uczestnicy rejsu twierdzili i twierdzą nadal, że gdyby tak ktoś przyszedł i zapytał: stary, czy masz czas, to oczywiście płyną w kolejny rejs.

W dniu 28 stycznia 2012 roku odbyło się Nadzwyczajne Walne Zebranie Członków WKŻ Pasat zwołane w celu przekształcenia Klubu w samodzielny Oddział Żeglarski PTTK Pasat. Frekwencja dopisała – w zebraniu wzięło udział 60 członków Pasatu, co dało możliwość jego sprawnego przeprowadzenia (zapisy statutu PTTK wymagają obecności przynajmniej 50 członków PTTK do powołania nowego Oddziału). Za obecność i czas poświęcony na dyskusję i podejmowanie ważnych dla przyszłości Pasatu decyzji wszystkim, którzy wzięli udział w zebraniu dziękujemy.

Zebraniu sprawnie przewodniczył Edward Kozanowski – Członek ZG PTTK. W skład Prezydium Zjazdu weszli również Andrzej Krupski i Wiesław Fiutowski. Protokolantami zebrania wybrano Rafała Pieńkowskiego i i Kingę Pilarską. Uczestnicy zebrania zgodnie uchwalili Uchwałę Założycielską Oddziału Żeglarskiego PTTK Pasat im. Komandora Jerzego Przepierskiego. Jednogłośnie przyjęty został także statut nowego oddziału w wersji zaproponowanej przez Zarząd WKŻ Pasat z uwzględnieniem poprawek zgłoszonych przez przedstawiciela Zarządu Głównego PTTK.

Zjazd założycielski dokonał także wyboru władz nowego oddziału zgodnie z ordynacją wyborczą załączoną do statutu PTTK. Uczestnicy zjazdu postanowili nie wybierać w bieżącej kadencji sądu koleżeńskiego, a jedynie wymagane statutem Zarząd Oddziału i Komisję Rewizyjną Oddziału. W wyniku wyborów władze ukonstytuowały się następująco: 

Zarząd Oddziału Żeglarskiego PTTK Pasat.

Prezes – Komandor Zdzisław Skorupski

Wiceprezes ds. ekonomicznych Tadeusz Mrozek

Wiceprezes ds. technicznych Piotr Lawer

Sekretarz Mariusz Sulewski

Skarbnik Marcin Łażewski

Członek Zarządu Krzysztof Laskowski

Członek Zarządu Tadeusz Szukiel

Komisja Rewizyjna Oddziału

Prezes Komisji Rewizyjnej Andrzej Strzyżowski

Wiceprezes Komisji Rewizyjnej Bolesław Krystowczyk

Sekretarz Komisji Rewizyjnej Michał Buzalski

Członek Komisji Rewizyjnej Waldemar Drążkowski

Członek Komisji Rewizyjnej Tadeusz Furman

Uwaga – wybrane władze mają za zadanie doprowadzić do rejestracji Oddziału. Do czasu zarejestrowania Oddziału w ZG PTTK i KRS majątkiem WKŻ Pasat administruje dotychczasowy Zarząd WKŻ Pasat oraz Zarząd Oddziału PTTK przy Klubie IWsp SZ.

Zebranie było także okazją do dyskusji na temat dalszych kierunków i zagrożeń rozwoju Pasatu w nowej formie prawnej i bieżącej sytuacji ekonomicznej, a zapisane wnioski z dyskusji zostały przedstawione nowym władzom jako kierunki działalności.

W dniach 15- 16 09 2012 r. W Koronowie – Pieczyskach odbyło się Zakonczenie Sezonu Żeglarskiego 2012 w PTTK połączone z XIII Regatami Pamięci. Organizatorami imprezy byli Oddział Żeglarski PTTK Pasat oraz Bydgoski Klub Żeglarski. Impreza była podsumowaniem sezonu żeglarskiego na akwenie Zalewu Koronowskiego, tradycyjnie już poświęconym pamięci znanych bydgoskich żeglarzy i działaczy, którzy odeszli na wieczną wachtę.

15 września o godzinie 10.00 na starcie regat stanęły załogi 49 jachtów podzielonych na klasy T1, T2, T3, Omega, Wolna. Najliczniej reprezentowane były, jak przystało na organizatorów OŻ PTTK Pasat oraz Bydgoski Klub Żeglarski (po 10 załóg). Ponadto na starcie stanęli przedstawiciele YKP Bydgoszcz, YKP Inowrocław, KŻ Wind Koronowo, Przystani Rodzinnej Tazbirowo, KŻ VI-KING Człuchów, AZS WSG Bydgoszcz, KŻ Neptun Barcin oraz liczni żeglarze niezrzeszeni. Łącznie w imprezie wzięło udział blisko 150 uczestników.

Pierwszego dnia imprezy po uroczystym otwarciu dokonanym przez Komandora BKŻ Włodzimierza Palmowskiego i Prezesa OŻ PTTK Pasat Zdzisława Skorupskiego odbyły się cztery punktowane wyścigi. Wiatr wiejący w porywach do 5-6 ⁰B pozwolił zweryfikować umiejętności żeglarskie uczestników regat. Pomimo trudnych warunków meteorologicznych obyło się bez poważniejszych wypadków i wszyscy uczestnicy wyścigów bezpiecznie dopłynęli do przystani w Pieczyskach, gdzie czekał ich poczęstunek – wojskowa grochówka. W międzyczasie zaproszeni goście i rodziny wspominanych żeglarzy mieli okazję podziwiać sportowe zmagania i piękno Zalewu Koronowskiego z pokładu statku wycieczkowego „Zgłowięda”.

Wieczorem uczestnicy spotkali się na świetlicy, gdzie odbył się pokaz multimedialny przedstawiający sylwetki żeglarzy, których pamięci poświęcone zostały regaty, w tym Jerzego Przepierskiego, wieloletniego Komandora WKŻ Pasat, którego 10 rocznica śmierci mijała właśnie we wrześniu bieżącego roku. Po wieczorze wspomnień uczestnicy imprezy bawili się przy muzyce i poczęstunkach przygotowanych przez BKŻ do późnych godzin nocnych na biesiadzie żeglarskiej podsumowującej mijający sezon.

Drugiego dnia regat punktualnie o 10.00 odbył się start do 5 wyścigu, który odbywał się na innych zasadach. Bieg ten nazwany Biegiem Pamięci miał formułę wyścigu długodystansowego na trasie Pieczyska – Wielonek – Pieczyska. Dla zwycięzcy tego biegu organizatorzy przewidzieli odrębne puchary i nagrody. Przy sprzyjających warunkach i słabszym niż pierwszego dnia wietrze po ok. trzech godzinach żeglugi uczestnicy bezpiecznie ukończyli wyścig.

Wyniki regat:

KLASA T-1

KLASA T-2

KLASA T-3

KLASA OMEGA

KLASA WOLNA

BIEG PAMIĘCI

Po ukończeniu sportowej rywalizacji o godzinie 16.00 odbyło się uroczyste zakończenie imprezy. Laureaci w poszczególnych klasach zostali nagrodzeni okazałymi pucharami, dyplomami i pamiątkami. Nagrody i puchary ufundowali i wręczali między innymi: Przewodniczący Rady Miasta Bydgoszczy Roman Jasiakiewicz , Wójt Gminy Osielsko Wojciech Sypniewski , V-ce prezes KPOZŻ  Włodzimierz Palmowski, CTW PTTK, OŻ PTTK Pasat Bydgoszcz, Yacht Club Polski Bydgoszcz, WOPR oraz przedsiębiorcy z Bydgoszczy i okolic. Specjalnymi pamiątkami nagrodzono również najmłodszego i najstarszego uczestnika imprezy, który pomimo ukończonych 73 lat startował jako sternik we wszystkich dotychczasowych regatach pamięci.

Wszystkim, którzy przyczynili się do sprawnego i bezpiecznego przebiegu imprezy, w szczególności sędziemu głównemu regat Andrzejowi Steidingerowi, ratownikom WOPR, funkcjonariuszom Policji Wodnej KMP Policji w Bydgoszczy oraz sponsorom pucharów i nagród składamy serdeczne podziękowania.

Sezon 2012 już za nami, ale już dziś zapraszamy na kolejne XIV już Regaty Pamięci, które tradycyjnie odbędą się w trzecim tygodniu września 2013 r. Pozostaje tylko życzyć, aby lista tych, których wspominamy nie wydłużyła się przez kolejny rok.

19 tycznia 2020 roku w sali Bydgoskiego Centrum Organizacji Pozarządowych i Wolontariatu przy ul.. Gdańskiej 5 odbył się Zjazd Oddziału Żeglarskiego PTTK PASAT podsumowujący czteroletnią kadencję władz. Uprawnionych do udziału w Zjeździe było 67 członków naszego stowarzyszenia. Kol. Marcin Łażewski w imieniu komisji mandatowej poinformował że osiągnięte zostało kworum dla prawomocności Zjazdu – stawiło się z niewielkim opóźnieniem 37 uprawnionych do głosowania członków Pasatu.

 Zebranie otworzył Prezes Zarządu OŻ PTTK „Pasat” – kol. Mariusz Sulewski witając przybyłych członków Klubu. Następnie ukonstytuowało się prezydium Zjazdu w składzie:

     – przewodniczący zebrania               Damian Skałecki

     – sekretarz zebrania                           Rafał Walkowiak

     – asesor                                              Mariusz Sulewski

Po zatwierdzeniu regulaminu i porządku obrad Zjazd przystąpił do obrad nad zmianami w statucie wymuszonymi przepisami stawy o stowarzyszeniach. Po dyskusji nad proponowanym projektem statutu zjazd głosami 36 uprawnionych zatwierdził nowy Statut Oddziału Żeglarskiego PTTK.

          Wybrano komisję wyborczą, która miała za zadanie zebranie kandydatów do nowych władz Pasatu. Zadanie to powierzono kol. Jarosławowi Zagdanowi i Ireneuszowi Walkowiakowi. W komisji uchwał i wniosków zasiedli kol. Eugeniusz Ostrowski i Agnieszka Przepierska.

Ustępujący prezes Mariusz Sulewski pokrótce przedstawił podsumowanie działalności klubu czterech ostatnich lat. Kol. Sulewski opowiadał jaką zmianę przeszedł OŻ PTTK Pasat w czasie 4 letniej kadencji. Poinformował, że Oddział ma największą flotę jachtów ze wszystkich klubów PTTK w Polce. Zostały przedstawione jednostki, które zostały wyremontowane. M. Sulewski poinformował o poczynionych zakupach jednostek t.j. Sasanka 620 z silnikiem 4hp, Venus z silnikiem 4hp, motorówka CapFerret 450 z silnikiem 45 hp. , oraz jednostki sprzedane, bądź przeznaczone do sprzedaży. Do spraw infrastruktury zostały poczynione inwestycje bądź naprawy t.j. wyremontowanie świetlicy na ul. Witebskiej, naprawa dachu nad kontenerami w Pieczyskach, naprawa podłogi i położenie paneli w bosmance, wybudowanie wiat oraz położenie kostki brukowej, remont pomostu drewnianego. Zostały przedstawione sprawy organizacyjne związane z koniecznością przedłużenia umowy dzierżawy w Pieczyskach.  Następnie zostały przedstawione finanse oraz zaległości dłużników wobec Oddziału.

Kol. Mariusz Sulewski podziękował całemu zarządowi za wkład w działalność Oddziału w mijającej kadencji. Wręczył najbardziej zasłużonym osobom, które wyróżniły się w działalności oddziału okolicznościowe statuetki. Osoby wyróżnione to:

Józef Gumienny,

Zenon Bielun,

Tadeusz Mrozek,

Tadeusz Furman,

Romuald Galor,

Agnieszka Przepierska,

Bogumił Smiegiel.

Następnie głos zabrał Przewodniczący Komisji Rewizyjnej kol. Bolesław Krystowczyk, który przedstawił działalność komisji. Przewodniczący wyraził opinię, iż wyniki są prawidłowe, wydatki poniesione przez zarząd były w sposób uzasadniony i racjonalny. Podsumowując komisja rewizyjna złożyła wniosek o udzielenie absolutorium ustępującemu Zarządowi.

Zgodnie z ordynacją wyborczą każdy z członków ustępującego zarządu jednogłośnie otrzymał absolutorium.

          Po przerwie przewodniczący zapytał przewodniczącego komisji wyborczej czy komisja jest gotowa do przedstawienia propozycji kandydatur, co zostało potwierdzone. Komisja przedstawiła zgłoszone kandydatury:

– Do zarządu oddziału: Mariusz Sulewski, Jacek Laskowski, Marcin Łażewski, Eugeniusz Ostrowski, Damian Skałecki, Rafał Walkowiak, Jarosław Zagdan

– Do oddziałowej komisji rewizyjnej:, Agnieszka Kowalska-Bartnik, Tomasz Rzęski, Tomasz Senko, Ignacy Marzecki, Krzysztof Chroł.

– Na delegatów na sejmik KPOZŻ: Damian Skałecki, Mariusz Sulewski

– Na delegata na Regionalną Konferencję Oddziałów PTTK: Damian Skałecki, Mariusz Sulewski

           Nad prawidłowością przebiegu wyborów czuwała komisja skrutacyjna w składzie: kol. Andrzej Sikorski, Romuald Galor, Zenon Bielun.

Przystąpiono do głosowania przez wrzucanie głosów do urny pod nadzorem komisji skrutacyjnej. Po zakończeniu głosowania komisja zabrała się za liczenie głosów.

W trakcie prac komisji skrutacyjnej dyskutowano nad dalszymi kierunkami działań Pasatu jako stowarzyszenia

 Przybyła komisja skrutacyjna, której przewodniczący ogłosił wyniki wyborów;

– Do Zarządu oddano 37 głosów , z których wszystkie były ważne:

                              Mariusz Sulewski                        głosów 36

                              Jacek Laskowski                        głosów 33

                              Marcin Łażewski                         głosów 35

                              Eugeniusz Ostrowski                  głosów 37

                              Damian Skałecki                         głosów 34

                              Rafał Walkowiak                         głosów 37

                              Jarosław Zagdan                        głosów 32

– Do oddziałowej komisji rewizyjnej oddano 37 ważnych głosów:

                              Krzysztof Chroł                           głosów 37

                              Agnieszka Kowalska-Bartnik       głosów 36              

                              Ignacy Marzecki                         głosów 37

                              Tomasz Rzęski                           głosów 34

                              Tomasz Senko                           głosów 35

– Delgatami na Sejmik KPOZŻ wybrani zostali: Damian Skałecki 33 głosów i Mariusz Sulewski 36 głosów

– Delegatem na Regionalną Konferencję Oddziałów PTTK wybrany został Mariusz Sulewski, który otrzymał 28 głosów.

            Przewodniczący zebrania, zarządził udanie się wybranych składów władz oddziału do ukonstytuowania zgodnie z Ordynacją Wyborczą PTTK pod nadzorem przewodniczącego komisji skrutacyjnej.

Po ukonstytuowaniu się nowych władz kontynuowano dyskusję nad wnioskami zgłoszonymi komisji uchwał i wniosków jako kierunki dalszej działalności. Przewodniczący Komisji uchwał i wniosków kol. Ostrowski poinformował że zgłoszono 4 wnioski. Uchwała zatwierdzająca protokół komisji uchwał i wniosków została zatwierdzona jednogłośnie.

            Głos zabrał wybrany prezes zarządu oddziału kol. Mariusz Sulewski, który podziękował zebranym w imieniu nowego zarządu, za okazane zaufanie, zobowiązał się do dołożenia wszelkich starań aby działalność oddziału spełniła oczekiwania a zarazem prosił członków o wsparcie oddziału osobistym zaangażowaniem.

Wobec wyczerpania porządku obrad, przewodniczący zebrania ogłosił jego zakończenie i podziękował zebranym za aktywność podczas obrad.