Regaty Wojskowe 2011

W dniu 28 stycznia 2012 roku odbyło się Nadzwyczajne Walne Zebranie Członków WKŻ Pasat zwołane w celu przekształcenia Klubu w samodzielny Oddział Żeglarski PTTK Pasat. Frekwencja dopisała – w zebraniu wzięło udział 60 członków Pasatu, co dało możliwość jego sprawnego przeprowadzenia (zapisy statutu PTTK wymagają obecności przynajmniej 50 członków PTTK do powołania nowego Oddziału). Za obecność i czas poświęcony na dyskusję i podejmowanie ważnych dla przyszłości Pasatu decyzji wszystkim, którzy wzięli udział w zebraniu dziękujemy.

Zebraniu sprawnie przewodniczył Edward Kozanowski – Członek ZG PTTK. W skład Prezydium Zjazdu weszli również Andrzej Krupski i Wiesław Fiutowski. Protokolantami zebrania wybrano Rafała Pieńkowskiego i i Kingę Pilarską. Uczestnicy zebrania zgodnie uchwalili Uchwałę Założycielską Oddziału Żeglarskiego PTTK Pasat im. Komandora Jerzego Przepierskiego. Jednogłośnie przyjęty został także statut nowego oddziału w wersji zaproponowanej przez Zarząd WKŻ Pasat z uwzględnieniem poprawek zgłoszonych przez przedstawiciela Zarządu Głównego PTTK.

Zjazd założycielski dokonał także wyboru władz nowego oddziału zgodnie z ordynacją wyborczą załączoną do statutu PTTK. Uczestnicy zjazdu postanowili nie wybierać w bieżącej kadencji sądu koleżeńskiego, a jedynie wymagane statutem Zarząd Oddziału i Komisję Rewizyjną Oddziału. W wyniku wyborów władze ukonstytuowały się następująco: 

Zarząd Oddziału Żeglarskiego PTTK Pasat.

Prezes – Komandor Zdzisław Skorupski

Wiceprezes ds. ekonomicznych Tadeusz Mrozek

Wiceprezes ds. technicznych Piotr Lawer

Sekretarz Mariusz Sulewski

Skarbnik Marcin Łażewski

Członek Zarządu Krzysztof Laskowski

Członek Zarządu Tadeusz Szukiel

Komisja Rewizyjna Oddziału

Prezes Komisji Rewizyjnej Andrzej Strzyżowski

Wiceprezes Komisji Rewizyjnej Bolesław Krystowczyk

Sekretarz Komisji Rewizyjnej Michał Buzalski

Członek Komisji Rewizyjnej Waldemar Drążkowski

Członek Komisji Rewizyjnej Tadeusz Furman

• 

• 

• 

• 

Uwaga – wybrane władze mają za zadanie doprowadzić do rejestracji Oddziału. Do czasu zarejestrowania Oddziału w ZG PTTK i KRS majątkiem WKŻ Pasat administruje dotychczasowy Zarząd WKŻ Pasat oraz Zarząd Oddziału PTTK przy Klubie IWsp SZ.

Zebranie było także okazją do dyskusji na temat dalszych kierunków i zagrożeń rozwoju Pasatu w nowej formie prawnej i bieżącej sytuacji ekonomicznej, a zapisane wnioski z dyskusji zostały przedstawione nowym władzom jako kierunki działalności.

19 stycznia 2008 w restauracji Uniwersyteckiej odbył się doroczny Bal Żeglarza

Bal to rekordowy – bawiło się 410 osób – żeglarzy i sympatyków żeglarstwa z całej Polski. Reprezentowane były kluby żeglaqrskie:

• WKŻ Pasat
• Bydgoski Klub Żeglarski
• KŻ Romet
• Przystań Rodzinna Tazbirowo
• KŻ Bractwo Wodne z Legnicy
  oraz prywatni armatorzy.

Organizatorzy zapewnili moc niespodzianek i pozyskali liczną rzeszę sponsorów. W trakcie balu wśród uczestników losowane były nagrody ufundowane przez sponsorów. Główną nagrodą był rower trójkołowy ufundowany przez producenta Teofila Bagińskiego – dyre ktora firmy Tolek z Chocenia. Lornetkę ufundował Komandor WKŻ Pasat Andrzej Krupski. Leszek Lewiński (Exim) ufundował zaproszenia na zabiegi rehabilitacyjne i glukometry, Waldemar Matuszak (MAT) – 10 zaproszeń na rejsy Zgłowiędą po Zalewie Koronowskim, Prezes firmy Avena – 10 apteczek, Wiesława Kruczkowska właścicielka salonukosmetycznego – zaproszenie na usługi pielęgnacyjne, producent czapek Jerzy Szychowiak przekazał czapki, a Janusz Zamyślewski – właściciel lecznicy weterynaryjnej CHIRON – zaproszenie na wizytę profilaktyczną ze zwierzakiem. Jedną z atrakcji był pyszny tort wykonany przez cukiernię Sowa. Odbyły się liczne konkursy, taniec w wykonaniu mistrzowskiej pary i wiele innych atrakcji. Wszyscy bawili się do białego rana w szampańskim nastroju przy muzyce wykonywanej przez zespół Express Duo+.
Bal prowadzili: Waldemar Matuszak i Agnieszka Przepierska. Do zobaczenia za rok! Zapraszamy do obejrzenia zdjęć z balu

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

15 sierpnia 2007r w Pieczyskach nad Zalewem Koronowskim rozegrane zostały XXXVII Wojskowe Regaty Żeglarskie o Puchar Kierownika Klubu Pomorskiego Okręgu Wojskowego i Prezesa Oddziału PTTK. Organizatorem regat był Wojskowy Klub Żeglarski „Pasat”.

W regatach uczestniczyło ok 110 żeglarzy na 34 jachtach. O godz 11,00 przy pięknej pogodzie i wietrze wiejącym w granicach 3 – 4 stopni w skali Beauforta rozegrane zostały pierwsze wyścigi. Sędzią Głównym zawodów  była  Agnieszka Reiwer- Przepierska pomocniczym Krzysztof Laskowski. ” Zaliczono ” 3 wywrotki.Szczególne podziękowania należą się policjantom posterunku wodnego w Pieczyskach oraz ratownikom WOPR za zapewnienie bezpieczeństwa podczas regat.

Wyniki regat w poszczególnych klasach:

Miejsce	Załoga	Klub
KLASA	Omega – sportowa:
1	Grajewski Tadeusz     Grajewski Adam      Grajewski Tomasz	BKŻ
2	Kalinowski Stefan               Sieńko Maciej      Stelmach Kamil	BKŻ
3	Olubiński Jacek     Szymczak Kuba      Olubiński Bolesław	LOK Kruszwica
4	Rybka Wiesław       Kalemba Maciej      Wojciechowski Adrian	Zjednoczeni
KLASA	Omega turystyczna
1	Wierczewski Tadeusz     Zymant Grażyna      Kowalik Jakub	WKŻ Pasat
2	Galor Romuald      Leśniewski Paweł      Kołosowski Konrad	BKŻ
3	Brzeziński Krzysztof           Lewandowska Anna      Szczypiorski Wojciech	WKŻ Pasat
4	Lewandowski Robert     Zwarycz Tomasz      Wypijewski Marcin	WSG
5	Fiutowski Wiesław     Pokorski Dariusz      Graczkowski Marek	WKŻ Pasat
6	Laskowski Jacek     Poraziński Jacek      Poraziński Mirosław	WKŻ Pasat
7	Daniel Michał      Matuszak Dominika      Zacniewska Marta	BKŻ
8	Kosznik Romuald      Narożna Alicja      Ostrowski Piotr	WKŻ Pasat
9	Rozpłoch Marcin        Kubik Tomasz      Lewandowski Rafał      Niewinczany Leszek	WKŻ Pasat
KLASA	Klasa wolna
1	Myk Krzysztof	BKŻ
2	Rymer Marcin	YKP
3	Markierwicz Bartosz	BKŻ
4	Markiewicz Krzysztof	BKŻ
KLASA	Orion
1	Burzych Ryszard        Burzych Rafał       Lewandowski Piotr	KŻ Szkwał
2	Koszykowski Zdzisław       Koszykowska Jadwiga	WKŻ Pasat
3	Czajkowski Patryk    Czajkowska Klaudia     Czajkowska Adrianna     Katka Martyna	WKŻ Pasat
4	Mindykowski Zbigniew      Tyburski Stanisław	WKŻ Pasat
5	Mrozek Tadeusz         Mrozek Edyta	WKŻ Pasat
6	Sulewski Mariusz        Łażewski Marcin      Kowalska Agnieszka	WKŻ Pasat
KLASA	T-1
1	Kowalski Ryszard             Paterski Dawid	BKŻ
2	Kleydziński Robert      Kleydzińska Bogusława      Chorążewicz Robert	YKP
3	Paterski Wiesław         Grzenia Małgorzata	niezrzeszony
4	Czaplicki Henryk           Czaplicka Małgorzata	niezrzeszony
KLASA	T-2
1	Szychowiak Tomasz       Szychowiak Weronika      Herba Anna	Tazbirowo
2	Piechocki Maciej          Piechocki Tomasz      Dorota Włoch	BKŻ
3	Woźniak Marcin         Woźniak Andrzej	niezrzeszony
KLASA	T-3
1	Niedźwiecki Adam          Tomasik Ewa       Tomasik Rafał	BKŻ
2	Jarosz Andrzej        Okpisz Marcin      Czajkowska Anna	BKŻ
3	Komosiński Michał         Komosińska Olimpia      Komosińska Helena	WKŻ Pasat
5	Papierski Jerzy          Papierski Tomasz	niezrzeszony
6	Warmbier Marcin          Sikorski Andrzej	WKŻ Pasat
6	Zgórecki Dariusz         Zgórecka Izabela	WKŻ Pasat

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Składam wyrazy podziękowania za udział tym wszystkim, którzy przyczynili się do sprawnego przeprowadzenia regat – w szczególności:

Agnieszce Przepierskiej, Irenie Biernackiej, bosmanowi Piotrowi Lawer, Krzysztofowi Laskowskiemu, ratownikowi Mieczysławowi Bartnik, Dorocie Depta – Krupskiej, Edwardowi Kozanowskiemu, Ratownikom WOPR,  Policji Wodnej (prawidłowa nazwa jednostki wodnej jest bardzo skomplikowana).                                       

  Komandor WKŻ „Pasat” Andrzej Krupski

W dniu 9 grudnia 2006 o godzinie 11.00 w sali 28 Klubu POW odbyło się uroczyste spotkanie z okazji:

30 – lecia Oddziału PTTK przy Klubie POW oraz 40 – lecia WKŻ Pasat

W uroczystości wzięli udział zaproszeni goście: ZG PTTK, Oddziały Wojskowe, władze samorządowe, Dowództwo POW.

PROGRAM IMPREZY

11.00 – uroczyste otwarcie imprezy – Prezes Oddziału. Powitanie uczestników i gości.

11.05 -30 lat w turystycznej służbie – wystąpienie Prezesa Oddziału,

11.20- 40 lat WKŻ „Pasat” – Komandor klubu,

11.35– wyróżnienia i odznaczenia czołowych działaczy Oddziału i WKŻ ”Pasat”

11.50– występ dziecięcego zespołu Klubu POW,

12.30- otwarcie wystawy fotograficznej -”Nasze Jubileusze”- hol I piętro,

12.40- bankiecik z okazji jubileuszy sala 72,

13.30 -zakończenie uroczystości

 W dniach: 26.06 2010 – 10.07.2010 odbył się I Młodzieżowy Rejs Morski Kopenhaga 2010.

Jacht: s/y Dar Świecia PZ-2317, szkuner sztakslowy, powierzchnia ożaglowania 74 m²

Trasa rejsu (odwiedzone porty): Gdańsk – Hel – Ronne – Ystad – Falsterbokanal – Kopenhaga – Allinge – Svaneke – Łeba – Gdańsk.

Przebytych mil morskich: 559

Godzin pływania: 174,5 (w tym 134,5 pod żaglami i 40 na silniku)

Idea tego rejsu powstała już ponad rok wcześniej, ale ze względu na problemy z wyczarterowaniem odpowiednio dużego jachtu za odpowiednio przystępną cenę na realizację przyszło trochę poczekać. Na początku było szkolenie: obozy żeglarskie, które WKŻ Pasat organizuje co roku i kursy wiosenne. Ludzie kończący kursy często pojawiali się na naszej przystani w Pieczyskach, niektórzy zapisywali się do Klubu, a młodzież przyjeżdżała na kolejne obozy, by po uzyskaniu patentu pływać pod szyldem Pasatu w rejsach po Zalewie Koronowskim klubowymi jachtami. Tak też trafili do nas uczestnicy tego rejsu. Znalazło się kilku młodych członków i sympatyków Pasatu, którzy zapragnęli posmakować żeglarstwa morskiego i zdobyć pierwsze szlify w dążeniu do uzyskania stopnia sternika jachtowego. Po początkowych problemach kapitan Krzysztof Laskowski, który zgodził się dowodzić rejsem zdołał wyczarterować jacht. Dzięki uprzejmości armatora – Yacht Clubu Morskiego Columbus ze Świecia, któremu składamy serdeczne podziękowania, na przystępnych warunkach udostępniono nam na dwa tygodnie stalowy szkuner sztakslowy „Dar Świecia„. Od jesieni ubiegłego roku zaczęliśmy planować rejs i pełną obsadę. Docelowym portem była stolica Danii – Kopenhaga. Już  w styczniu wszystkie miejsca w załodze były zarezerwowane. W rejsie udział biorą:

Kap. j. Krzysztof  Laskowski – kapitan

St. j.  Mariusz Sulewski – I oficer

J. st. m. Jan Kromski – II oficer

Ż.j. Adrianna Czajkowska

Ż.j. Michał Ciborski „Ciby”

Ż.j. Piotr Gomoła „Gomez”

Ż.j. Marcin Łażewski

Ż.j. Ignacy Marzecki

Ż.j. Michał Mendyk „Czołg”

Wszyscy poza kadrą oficerską pierwszy raz na morzu i wszyscy wyszkoleni na obozach i kursach WKŻ Pasat. Średnia wieku morskich neofitów 17-18 lat. Ostatnie tygodnie przed rejsem, to dla większości gorączkowe przygotowania: jak się wyposażyć, jakie dokumenty trzeba mieć przy sobie, jaką walutę, prowiant, ubezpieczenia i wiele, wiele innych drobiazgów oczywistych dla tych, którzy po morzach pływają od lat, ale nie dla tych, którzy wybierają się w swój pierwszy rejs.

• 

• 

No i nastał pierwszy dzień. Krótko po godzinie 9.00 wszyscy uczestnicy stawili się w porcie w Górkach Zachodnich. Wybrzeże przywitało nas piękną słoneczną pogodą. Bosman sprawnie przekazał nam jacht i rozpoczęło się wielkie pakowanie. Ku wielkiemu zdziwieniu góra bagaży znikła z kei we wnętrzu jachtu i jeszcze pozostało miejsce dla uczestników. Krótkie szkolenie dotyczące zasad bezpieczeństwa, używania pasów bezpieczeństwa, alarmów, i wychodzimy na Zatokę Gdańską. Wiatr nam nie sprzyjał, mało że wiał słabo, to jeszcze w kierunków północnych, co zmusiło nas do halsówki. Na szczęście z czasem wiatr wzmógł się i jacht nieco nabrał prędkości. Około 20.00 osiągnęliśmy pierwszy port – Hel, gdzie postanowiliśmy przenocować i poczekać na zapowiadany północno-wschodni wiatr. Pierwsze wrażenia za nami i choć chwilami przechyły były spore, to chorobie morskiej nikt się nie poddał.

Niedzielny poranek przywitał nas pięknym słońcem i słabym wiatrem. Krótki spacer po Helu, wizyta w fokarium i koło południa czas wyjść w morze. Wiatr rzeczywiście odkręcił na korzystny kierunek i wiał z siłą 2-3⁰ B. Płynęliśmy wzdłuż Półwyspu Helskiego z zawrotną prędkością 3 węzłów, spokojne morze i tylko jeden incydent zmącił sielską atmosferę na pokładzie. Załogant zaznaczający pozycję na mapie poinformował ku zdziwieniu wszystkich na pokładzie, że…  znajdujemy się na lądzie. Oczywiście wprawne oko oficera szybko „zepchnęło” jacht z mielizny i poprawiona pozycja znalazła się na mapie. Wieczorem minęliśmy przylądek Rozewie i skierowaliśmy się w stronę Bornholmu.

• 

• 

Cały poniedziałek płynęliśmy dość jednostajnie na zachód stopniowo oddalając się od polskiego wybrzeża. Po minięciu trawersu Wzgórza Rowokół traciliśmy kontakt wzrokowy z krajem. W międzyczasie uczestnicy rejsu stopniowo wgłębiali się w obsługę urządzeń pokładowych, zasady prowadzenia nawigacji i zapisów w dzienniku jachtowym. Stosunkowo spokojne morze ułatwiało łagodną aklimatyzację do morskich warunków. W wolnych chwilach na szerokim pokładzie rufowym zbierał się klub miłośników gry w Rummy, taką odmianę Remika, w której zamiast kart używa się plastikowych klocków. Świetna rozrywka na długie rejsowe godziny.

We wtorkowy poranek ujrzeliśmy zarysy Bornholmu. Po drodze mijał nas żaglowiec Marynarki Wojennej ORP Iskra, nie obyło się bez salutowania banderą. Zdecydowaliśmy, że wchodzimy do Ronne. Dotarcie do stolicy wyspy zajęło nam pół dnia, podczas którego wachty po kolei uczyły się obsługi szczotki do szorowania pokładu i kokpitu. Zdziwiliśmy się że ten jacht może wyglądać o wiele lepiej niż na początku rejsu przy użyciu zwykłej szczotki i odrobiny detergentu. Popołudniem zacumowaliśmy w porcie jachtowym w Ronne. Udaliśmy się na pobliską plażę. To nie może być Bałtyk! – tak większość uczestników rejsu zareagowała na krystalicznie czystą wodę, która oprócz tego że czysta okazała się niestety być niewiarygodnie zimna. Później wycieczka po urokliwym kilkunastotysięcznym miasteczku, spokojne uliczki z ciekawą architekturą, małe sklepiki i kafejki, galerie sztuki. Dla większości uczestników był to pierwszy kontakt z Danią i Bornholmem w szczególności. Niestety wieczorna prognoza pogody  pogorszyła nasze nastroje: zapowiadała aktywny front i silne zachodnie wiatry przez kolejne dni. Gdyby się sprawdziła mogłoby to poważnie zagrozić terminowemu dotarciu do Kopenhagi.

• 

• 

Poranek przywitał nas przelotnym deszczem i zachodnim wiatrem o sile 5-6 ⁰B. Krótka narada załogi i decyzja: próbujemy. W południe wyszliśmy z portu na rozkołysane wody zachodniego Bałtyku. Oczywiście halsówka, przechyły i coraz większy rozkołys. To był test, mający pokazać kto już się zaaklimatyzował i nie straszne mu trudniejsze warunki. Załoga zdała ten test. Poza pojedynczymi przypadkami składania hołdów dla Neptuna  przez jednego z załogantów, który mimo tego mógł normalnie funkcjonować. Nikt nie zapadł na cięższe odmiany choroby morskiej. Ignacemu i Marcinowi tak spodobało się huśtanie, że ubrani na sztormowo zajęli miejsca obserwacyjne na koszu dziobowym, gdzie byli systematycznie podmywani przez falę. Prawdziwej odporności wymagała praca w kambuzie, ale tam już nie wszyscy chętnie się pchali, a niektórzy przebywając tam przez chwilę przybierali dziwnie nienaturalne barwy. Tutaj poza II oficerem – Jankiem znakomicie sprawdzili się Marcin, „Ciby” i „Czołg” . Po drodze trzeba było przeciąć rutę, na której niczym na Trasie Marszłkowskiej sunęły jeden za drugim kontenerowce, masowce i tankowce. W obie strony. Przydał się jachtowy radar, a przede wszystkim wzmożona obserwacja wachty nawigacyjnej.

Około 2.00 w czwartek postanowiliśmy zawinąć na chwilę do Ystad. Zrobiliśmy sobie nocną wycieczkę po tym portowym miasteczku (no może poza Ignacym, który z własnego wyboru pełnił wachtę portową we własnej koi i niespecjalnie miał ochotę się z nią rozstać). Wyszliśmy o 6.00 rano, ciężko było wstać, a westowa szóstka jeszcze nie przestała wiać, więc czekał nas kolejny dzień halsówki w kierunku Kanału Falsterbo. Cała załoga przyzwyczaiła się już do rozkołysu i przechyłów, a wiatr stopniowo odkręcał dając możliwość płynięcia wzdłuż szwedzkiego wybrzeża. Nudę zabijano pracami na pokładzie. Praktycznie każdy miał swój wkład w to, że kolejne powierzchnie antypoślizgowe odzyskiwały oryginalny kolor. Szczególne zasługi oddała tu wachta druga, czyli „Gomez” i „Czołg”. Z kolei Ignacy zabrał się za „glansowanie mosiądzów”, dzięki czemu mosiężne knagi zaczęły wyglądać prawie jak nówki. Popołudniem dopłynęliśmy w okolice Trelleborga, gdzie trzeba było zachować ostrożność z uwagi na duży ruch promów. W końcu ujrzeliśmy wejście do Kanału Falsterbo. Żagle w dół i korzystając z „dieselgrota” pokonujemy kanał. Po przepłynięciu zwodzonego mostu zacumowaliśmy w pobliskiej marinie i poszliśmy na krótki spacer po okolicy.

Po drodze napotkaliśmy niezliczone roje małych muszek. Do historii lingwistyki stosowanej przejdzie przypadek „Gomeza”, który w trzech znanych sobie językach próbował dowiedzieć się od tubylców jak trafić na pocztę. Problem polegał na tym że używał trzech języków jednocześnie, a w dodatku jakby na złość żaden z tych języków nie był językiem szwedzkim. Po powrocie na jacht mieliśmy okazję podziwiać niecodzienne widowisko: o zachodzie słońca wzdłuż widocznego z mariny olbrzymiego mostu łączącego szwedzkie Malmo z duńską Kopenhagą rozbłysły efektowne fajerwerki. Od miejscowych dowiedzieliśmy się że to z okazji 10-lecia funkcjonowania tego arcydzieła sztuki inżynierskiej.

• 

• 

W piątkowy poranek przy dość silnym południowym wietrze na samym grocie wyruszyliśmy do Kopenhagi. Po drodze mijaliśmy olbrzymią farmę wiatrową na środku Oresundu, potem wzdłuż mostu, którego ogrom mogliśmy podziwiać dopiero z bliska  sunęliśmy baksztagiem ku duńskiej stolicy. Nawigowanie w tym rejonie wymaga sporej koncentracji, pławy torowe, znaki kardynalne, stawy, spory ruch statków – to musiało robić wrażenie na tych , którzy pierwszy raz widzą coś takiego. No i niezapomniane wrażenia – samoloty podchodzące do lądowania na Kopenhaskim lotnisku Kastrup w odstępach dokładnie jednominutowych. Wydawało nam się że zahaczą o nasze maszty, ale oczywiście było to tylko wrażenie.  Zwiedzanie Kopenhagi zaczęliśmy od opłynięcia kanałów portowych. Z wody to hanzeatyckie miasto wygląda naprawdę okazale. Popołudniem zacumowaliśmy w marinie Langelinie położonej w pobliżu słynnej kopenhaskiej Syrenki. Niestety nie dane było nam zobaczyć syrenki na żywo, gdyż została przewieziona na światową wystawę Expo, a w miejscu oryginału stał telebim pokazujący na żywo Syrenkę w … Chinach. Wieczorem na kończącego akurat w ten dzień okrągłe osiemnaście lat „Czołga” czekała niespodzianka: stylowy tort urodzinowy z osiemnastoma „świeczkami” autorstwa Ady i Marcina. Urodzinowa impreza na niewielkim jachcie może nie przypominała wieczoru w klubie, ale też było nieźle. W sumie to szkoda że nie mogliśmy przesiąść się choć na chwilę na stojący nieopodal m/y Octopus – szósty pod względem wielkości jacht motorowy świata – taki pływający prywatny hotel wielkości niedużego promu, no ale cóż solenizant nie rozdał nam wejściówek.

Sobota, to dzień zwiedzania miasta i robienia zakupów. No tak w tym żeglarstwie to jednak najbardziej bolą nogi, a upał coraz mocniej dawał się we znaki, ale widok z wieży kościelnej po pokonaniu ponad 400 schodów – bezcenny – Kopenhaga w całej okazałości u naszych stóp. Wieczorem  wizyta na Nyhavn, gdzie po całodziennym upale orzeźwiły nas chłodzące napoje zakupione w Havnekiosken. I ten niepowtarzalny klimat, te tłumy ludzi z różnych stron świata, mówiących różnymi językami.

Niedzielne przedpołudnie, to zajęcia w podgrupach – bieganie po centrum, zmiana warty przed Pałacem Królewskim (nieco mniej okazała niż w Londynie) i męczący upał. Po obiedzie wychodzimy w morze. Cel – powrót do Kanału Falsterbo. Dopiero po wypłynięciu z miasta temperatura robi się znośna, ale ze względu na słaby wiatr jeszcze długo podpieramy się silnikiem. Wieczorem Polskie radio podało oczekiwane z ciekawością wyniki drugiej tury wyborów prezydenckich. Do kanału dopłynęliśmy około 22.30. Niestety było to pół godziny po ostatnim planowym otwarciu mostu nad kanałem, co zmusiło nas do przeczekania nocy w porcie.

• 

• 

W poniedziałkowy poranek wyruszyliśmy wzdłuż szwedzkiego wybrzeża w kierunku Bornholmu. Piękna słoneczna pogoda i ciepły południowo-zachodni wiatr o sile 3-4⁰B powodowały iście plażową żeglugę. Co niektórzy nieźle się spiekli. Pod wieczór jednak niebo zaczęło się chmurzyć. Gdy po raz drugi przechodziliśmy „Trasę Marszałkowską” dla statków już każdy wiedział jak ocenić niebezpieczeństwo zderzenia na wodzie. Przed nami wysokie klify Bornholmu i wznoszące się nad nimi ruiny zamku Hammershus, za nami gęstniejące chmury i doganiający nas słaby deszcz. Płyniemy w kierunku stojącej na skalnym przylądku latarni Hammerodde. Po północy mijamy przylądek i kierujemy się do portu w miasteczku Allinge.

Wtorkowy poranek przywitał nas chłodem i silnym zachodnim wiatrem. Spacer po Allinge i niespodzianka – północne wybrzeże Bornholmu jest zupełnie inne niż to znane z Ronne. Skały i wydrążone w nich niewielkie zatłoczone porciki. Korzystając z miejscowych marketów uzupełniamy braki w jachtowej spiżarni i pełną prędkością dochodzącą do 7 węzłów płyniemy w kierunku Christianso. Postanowiliśmy opłynąć wyspę – twierdzę , jednak bez zawijania do portu. Wrażenie jest niesamowite: skaliste brzegi dwóch małych wysepek połączonych kładką wzmocnione są murami obronnymi, na których rozstawione są dziesiątki dział. Ci Szwedzi to faktycznie łatwo nie mieli jak próbowali zdobywać wyspę. Nad całością góruje wieża dawnej twierdzy przerobiona na latarnię morską. Wewnątrz  portu tak ciasno, że nawet gdybyśmy chcieli, to nie było gdzie zaparkować naszego ponad trzynastometrowego „pancernika”. Skierowaliśmy się na południe w kierunku Svaneke. Wiatr chwilami jeszcze przybierał na sile, co powodowało że płynąc półwiatrem rozpędziliśmy się do 8 węzłów. Dotarcie do Svaneke zajęło nam około 1,5 godziny. Port był podobnie zatłoczony jak na Christianso, więc sporo czasu zajęło nam znalezienie bezpiecznego sposobu zacumowania.

Svaneke to miejscowość typowo turystyczna, na uliczkach spotkać można sporo naszych rodaków. Oczywiście wybraliśmy się na spacer po urokliwym miasteczku: wystawy, artystyczna huta szkła, czy wytwórnia cukierków, gdzie można obejrzeć od początku do końca cały proces produkcji, czy ciekawy ewangelicki kościół, to tylko niektóre z odwiedzonych przez nas miejsc. Nie sposób było odmówić sobie przyjemności skosztowania wędzonych ryb w jednej z najbardziej znanych wędzarni na całym Bornholmie. Wieczór spędziliśmy oglądając telewizję w portowej świetlicy, do której każdy płacący za postój jachtu ma prawo wstępu. Z resztą Svaneke odwiedzałem zawsze z przyjemnością gdy byłem w rejonie Bornholmu, a miejscowy Bosman, który zawsze jest przyjaźnie nastawiony naszą kolejną (choć pierwszy raz tak dużym jachtem) wizytę w Svaneke uhonorował zwolnieniem nas z opłaty za postój.

Środowe przedpołudnie spędziliśmy chodząc po Svaneke, a po obiedzie  wypłynęliśmy ku brzegom ojczystym – kierunek Łeba. Pod wieczór zachodni wiatr zaczął tężeć  i wiało 6 ⁰B. Na otwartym morzu objawiało się to sporym rozkołysem i  latającymi po wnętrzu jachtu ruchomymi elementami wyposażenia. Ale tym razem załoga była już uodporniona na morskie bujanie. W nocy musieliśmy uważać na słynne akweny nawigacyjne nr 6 i 6a, na których odbywały się manewry wojskowe.

Gdy wstał świt płynęliśmy już wzdłuż polskiego wybrzeża systematycznie się do niego zbliżając. Wreszcie byliśmy w zasięgu polskiej telefonii. Około południa zacumowaliśmy w największej chyba marinie jachtowej wzdłuż polskiego wybrzeża w Łebie. Miasto przywitało nas upalną pogodą. Korzystając z okazji odwiedziliśmy świetnie wyposażony sklep żeglarski, po czym udaliśmy się na dłuższy spacer do centrum. Szkoda, że piękna marina powstała tak daleko od centrum miasta. Wieczór spędziliśmy na słuchaniu szant w portowej tawernie i dyskusjach o kończącym się  rejsie.

W piątkowy poranek udaliśmy się w ostatni etap rejsu – do Górek Zachodnich. Wiatr był słaby, więc jacht leniwie pokonywał  kolejne mile po gładkiej tafli morza. Najdłużej trwało tradycyjnie minięcie Rozewia, do którego dotarliśmy pod wieczór. Wiatr mało  jeszcze osłabł, i w dodatku zaczął kręcić. Przez czterogodzinną wachtę upłynęliśmy całe 2 mile. Nad ranem wobec braku widocznych oznak poprawy warunków wietrznych przeszliśmy na napęd mechaniczny, z pomocą którego przed południem dotarliśmy do macierzystego portu.   Pozostało tylko sklarować jacht (bosman był pod wrażeniem), uzupełnić formalności (dziennik jachtowy, opinie – rzecz jasna pozytywne, wpisy do książeczek) i wyokrętować się. Wszyscy uczestnicy rejsu twierdzili i twierdzą nadal, że gdyby tak ktoś przyszedł i zapytał: stary, czy masz czas, to oczywiście płyną w kolejny rejs.

Tradycyjnie juz po raz 36 żeglarze i nie tylko spotkali się 23 stycznia 2010r na Wielkim Balu Żeglarza zorganizowanym przez WKŻ Pasat i Oddział PTTK przy klubie POW. Bal już po raz czwarty z kolei odbył się w Restauracji Uniwersyteckiej. Bawiło się około 260 osób z różnych klubów żeglarskich (Pasat, Bydgoski Klub Żeglarski, Szkwał, Keja Lipkusz, Przystań Rodzinna Tazbirowo), prywatni armatorzy, a także amatorzy innych rodzajów aktywności turystycznej: płetwonurkowie, kajakarze, KTA Wędrowiec.

Bal prowadzili Agnieszka Przepierska oraz Edward Kozanowski przy aktywnym udziale Doroty i Andrzeja Krupskich. Do tańca przygrywał zespól Express Duo Plus, a żeglarską atmosferę w rytmie szant zapewnił Maciej Cichański. Do niewątpliwych atrakcji należały: mini recital operetkowy, rejs parostatkiem i wizyta samego Elvisa, które to atrakcje przygotował uczestnikom Krzysztof Filasiński. Odbyły się również konkursy, w których można było wykazać się umiejętnościami tanecznymi, wokalnymi oraz talentem poetyckim. Jak co roku odbyła sie loteria fantowa, z której dochód przeznaczony w tym roku zostanie na budowę nowej świetlicy w porcie jachtowym w Pieczyskach. Sponsorzy fantów, którym serdecznie dziękujemy, zostali wyróżnieni podczas balu okolicznościowymi pucharami.  

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Jak nalezy tańczyć pokazała uczestnikom balu mistrzowska młodzieżowa para tancerzy. Spośród atrakcji kulinarnych należy wymienić okazały tort z logo WKŻ Pasat wykonany przez Cukiernię Adama Sowy, oraz pieczonego indyka przygotowanego przez gospodarzy imprezy – Z.G. Lewiccy.

Wszystkie te atrakcje spowodowały, że uczestnicy świetnie się bawili do samego rana i we wspaniałych nastrojach opuszczali bal, żałując że to już koniec.)

Do zobaczenia za rok na 37 Balu Żeglarza!